Eindelijk internet verslag 7,8 mei

Etappe 7 Trujillo-Plascencia
Vanmorgen ben ik uurtje later vertrokken dan gepland. Door het slechte vallen van mijn eten van de vorige avond heb ik niet lekker geslapen en ‘s nachts mijn wekker maar later gezet. Ondanks mijn tegenzin om te eten toch wat naar binnen gewerkt en daarna op de fiets gestapt. Wel met Dik afgesproken dat als het niet zou gaan we dan terug naar een hotel zouden gaan. Uiteindelijk had ik op de fiets totaal geen probleem en ging ik als vanzelf. Zo slap als ik me met 2 voeten op de grond voelde zo sterk voelde ik me op de fiets. :) Net als de 1ste dag toen ik zo’n ontzettende rugpijn had. Oh, had ik dat niet verteld? Dat leek me ook niet verstandig want ik had dan vast heel wat commentaar gehad. :wink: Door het slechte bed in Frankrijk liep ik in Sevilla al rond met rugpijn. De avond voor het begin van de fietstocht maakte ik tijdens het inpakken van de tas een verkeerde beweging en kon nog amper op of neer. Schrik alom met een pijnstiller, een dikke laag voltaren crème naar bed. De volgende ochtend met dezelfde behandeling (jaja ik weet dat die op de dopinglijst staan :razz: op de fiets gestapt en het resultaat hebben jullie al gelezen.
Vandaag een ontzettende mooie tocht gemaakt. Dat is eigenlijk nog zacht uitgedrukt voor wat ik heb gezien. Het was een beetje klimmen en dalen. De gemiddelde hoogte lag tussen de 200 en 564m. Ik ben een heel stuk door het natuurpark van Monfragüe gefietst. Sinds 1979 is dit gebied rond de poort van de Taag een beschermd natuurgebied. Je hebt er ontzettend veel verschillende soorten vogels. De natuur was echt overweldigend mooi, veel soorten bomen, struiken en bloemen in alle denkbaar mogelijke geuren en kleuren. Al veel vlinders in verschillende kleuren gezien. Bergen die al dan niet begroeid waren. Rotswanden die ineens loodrecht omhoogrijzen. Op een bepaald stuk was bij twee rotswanden, waartussen een kronkelige rivier liep, een hele zitplaats gecreëerd met een paar verrekijkers om de vogels, ook weer in allerlei soorten en maten, van dichtbij te bekijken. Helaas heb ik dat niet kunnen doen omdat er net een schoolklas was die uitleg kreeg en die de verrekijker gebruikten. Ik heb een stukje verderop gestaan en puur genoten van het gigantisch mooie en indrukwekkende uitzicht het geluid van de vogels het stromen van het water en de geur van de bloemen. Een plek om jezelf ineens heel klein en nietig te voelen tussen zoveel moois. :-)Ik zat net weer even op de fiets toen ik in de lucht een roofvogel ontdekte die aan het rondcirkelen was. Nu zijn er in dat gebied veel vale gieren en monnikengieren maar eerlijk gezegd weet ik niet welke soort ik gezien heb. Ook daar heb ik een tijdje naar staan kijken, zo ontzettend mooi om te zien hoe die op de thermiek steeds hoger en hoger vloog, ik vond het jammer dat ik hem op een gegeven moment niet meer zag. Nog nagenietend reed ik over de brug van het stuwmeer wat mij zeer deed denken aan Ligüerra de Cinca. Een gebied in de Pyreneeën waar wij altijd gingen canyoningen. Als vanzelf gingen mijn gedachte terug naar de laatste canyoningvakantie (in de Jura in Frankrijk) die we hadden en waarbij ik een ongeluk had. Ik vanaf toen praktisch een jaarabonnement bij Adri had. (kine/fysio) L Door die gezondheidsproblemen maak ik nu ongelooflijk genietend deze ontzettend mooie reis. Wat dat betreft een geluk door een ongeluk. :smile:
De rit het park uit ging via een groot aantal haarspeldbochten wat me mede dankzij de week in Mallorca geen enkel probleem kostte integendeel. :razz: Na een uurtje zat ik in Plascencia een geheel ommuurde middeleeuwse stad met een imposante kathedraal waarvan het oudste gedeelte stamt uit de 13de eeuw en de huidige vorm uit de 15de eeuw. Hier wilde ik een stempel halen, gaan lunchen en daarna weer verder. Maar het lot besliste anders. :shock: Daar aangekomen kostte het veel moeite om Dik te bereiken. Uiteindelijk toen we elkaar zagen bleek zijn gsm kapot te zijn. Oeps, dat is natuurlijk niet zo handig. :neutral: Gauw op zoek gegaan naar een gsm winkel.Gelukkig was er nog een winkel open tot half 2 want alles sluit hier van 1 tot 5. Na een nieuwe gsm gekocht te hebben en alles omgezet was konden we eindelijk gaan lunchen. Inmiddels was het ruim 3 uur geweest voor we uiteindelijk weer verder konden. Het koste alleen heel wat moeite om de stad uit te komen en niet alleen ik, of moet ik zeggen mijn gps, had er problemen mee ook Dik met zijn routeplanner. Ik heb dus de stad 4 keer gezien telkens vanaf een andere kant, elke keer als ik dacht hé,hé nu zit ik op de goede weg reed ik de stad weer in. Toen ik na de 4de poging op het plein uitkwam waar we geluncht hebben hield ik het voor gezien en belde Dik die net buiten de stad was blijven staan. :mad: We besloten dan maar om hier te blijven omdat ik anders nog zeker een 60 km moest fietsen en daar had ik inmiddels 4 uur half 5 geen zin meer in en had er al 92,5 opzitten. :doubt:
Eerst hebben we nog wat gedronken en uiteindelijk kon ik dan toch nog een stempel halen bij de kathedraal die om 5 uur weer openging. Een hotel vinden met parkeergarage of iets waar we de fietsen kwijt konden was een ander probleem. Er was een wat vaag hotel waar we de fietsen ergens in kwijt konden en de auto voor de deur. Die moest dan wel staan op een plek waar een groot kruis stond wat volgens mij betekend dat je daar niet mag parkeren, Volgens de dame van het hotel gaf dat niet want het was een rustige straat. Dat was het ook waar de bagagedrager was gepikt. We hebben het maar niet gedaan. Iets buiten de stad was een hotel waar o.a. ook veel truckers bleven. Prima hotel en prima eten.
Etappe 8 Plascencia-Hervás en 9 Hervás-Béjar (is 29 km vandaar de combinatie) :roll:
De volgende ochtend heeft Dik me net buiten de stad, zodat ik op de goede route zat uit de auto gezet met mijn fiets. :wink: Het 1ste doel was Galisteo dat moest een prachtig middeleeuws ommuurd stadje zijn met ernaartoe een middeleeuwse brug. Goed de brug was er inderdaad en ik vond hem ook echt mooi evenals de muur eromheen maar het stadje zelf was echt 10x niets. Saai, stil, doods en totaal niets te beleven. Een café was met veel moeite open en daar hebben we thee gedronken. Daarna snel weer terug naar de grote weg. Ik ben tot daar met Dik meegereden omdat de weg in zo’n erbarmelijk slechte staat was dat ik regelmatig doodsangsten uitstond vanwege de blutsen, kuilen, gaten en grind op de weg. Op de heenweg voor mijn eigen veiligheid zelfs stukken maar lopend gedaan. :shock: Daar had ik dus die 10 km niet voor om hoeven te rijden. Dit was een optie die in het boekje stond. Met de volgende omleiding was ik wel erg blij. Dat was een gedeelte over een echte oude heerbaan van zo’n 6 km. Wel een zandpad maar het grootste gedeelte kon ik fietsen. Af en toe moest ik afstappen vanwege een waterplas waarlangs grote stapkeien lagen. Wel wat lastig om mijn fiets daaroverheen te krijgen omdat de afstand tussen de keien soms wat groot was. Soms tilde ik hem dan maar op soms kon hij er net langs door het water. Maar dat was het allemaal wel waard, ik vond het wel bijzonder om over zo‘n hele oude weg te lopen die mij voerde langs weilanden en door het bos. Dan te bedenken dat ooit heel lang geleden de Romeinen dezelfde weg liepen. Ineens was ik het bos uit en stond op een grote open vlakte met in het midden de Romeinse triomfboog en daarnaast nog heel wat opgravingen erg indrukwekkend. Dik stond bij het bezoekerscentrum, wat lager lag, op mij te wachten dus ik was lekker eerder bij de boog dan hij. :biggrin: Na de lunch kwamen langzaam maar zeker en voelbaar de bergen in zicht en passeerde ik de 1000m grens, gelukt :biggrin: Het laatste stuk naar Bejar eindpunt van de 8ste etappe begon het ook nog te regenen. Het was de hele dag al twijfelachtig wanneer de bui zou losbarsten dus wat dat betreft had ik geluk. Ik was echt net in Bejar (wat op 925m) ligt en stond daar op Dik te wachten toen het echt keihard begon te regenen. Ik blij dat ik op dat moment onder een groot en breed afdak stond. Al snel was Dik er ook dus de fiets gauw in de auto gelegd en zijn we bij de toeristoffice maar gaan vragen voor een hotel. Daar heb ik ook weer een stempel gekregen. De kerk waar ik hem wilde halen was wel open maar niemand aanwezig. Wel kwamen er steeds mensen binnen die verbaasd waren dat er geen mis was want die moest schijnbaar al begonnen zijn. Waarschijnlijk had de pastoor geen zin om vandaag door de regen te lopen. :-)
In het hotel lekker in bad gezeten en daar hebben we ook maar gegeten want we hadden weinig zin om het dorp in te lopen op zoek naar een restaurant.
Vandaag 97,2 km gefietst en heb 2332 klimmeters gedaan.
Tot een volgende keer.
Groetjes en een knuffel,
Astrid