fietsen en pauze

Hallo familie,vrienden en bekenden
Vanuit Salamanca vrijdag 9 mei

Bedankt weer voor de ondersteunende en leuke reacties. Ik vind het super om ze te lezen en zit soms grinnikend achter mijn lappie (labtop) op de reacties of als iemand triomfantelijk als 1ste reageert en een ander daardoor te snel af is. :biggrin: Dit stimuleert me ook om lekker door te gaan. Zelfs na het jatten van een fietsendrager of juist daardoor, er moet heel wat gebeuren willen ze me klein krijgen. :wink:
Lief broer”tje”je bent geweldig (maar dat wist je al, familie van mij hé, ik was er eerder :lol: ) Fijn dat je een nieuwe fietsdrager kon regelen voor als je zaterdag komt. Ik kijk er naar uit :smile, nadeel is dan weer dat Dik dan weggaat. :cry:
Maandag 5 mei heb ik etappe 5 en 6 gecombineerd. Dit omdat het van Mérida naar Cáceres zo’n 69 km zou zijn en van Cáceres naar Trujillo 46 km, bij elkaar opgeteld 115 km goed te doen, uiteindelijk werd het 115,8 km. Om 07.45 uur ben ik vertrokken, het was net licht,een beetje fris en nog al winderig en daardoor erg blij met mijn windvest zonder mouwen van de fietsclub en de losse mouwen die ik op Mallorca had gekocht. :-) Al snel werd het zonnig en stopte ik om de glazen van mijn fietsbril te verwisselen, dat had ik beter nog niet gedaan. In de verte zag ik een aantal heuvels die voor de helft bedekt waren met een nevel van mist samen met de zon die erop scheen was dat mooi om te zien. Nadat ik na ongeveer een uurtje een heuvel opfietste kwam ik bij het omgaan van de bocht ineens in een grote mistbank. Eerst denk je in je onschuld, mmm plotselinge mistbank oh die is ook zo weer weg, nou deze niet dus. :-? Al snel zag ik niet veel meer door mijn oranjeglazen met al die mistdruppels erop. Nu had ik kunnen stoppen om de glazen te verwisselen maar dat had weinig uitgemaakt want mist is water en water op een bril zorgt nu eenmaal voor minder zicht. Ik veegde ze af en toe “droog” met mijn handschoenen of keek er soms overheen wat meestal resulteerde in druppels in mijn ogen, niet echt lekker. :-| Een klein voordeel van het slechte zicht door de mist was dat ik alleen maar voelde dat ik een heuvel opfietste. :wink: Dik die me voorbij reed vond het zo sneu voor me dat hij een eind verder, waar de mistbank was opgelost, aan de kant van de weg was gestopt en thee had gezet zodat ik me daarmee op kon warmen. We hebben nml een waterkoker speciaal voor in de auto vandaar, lief hé. :smile: Ik had er pas 2 uur opzitten maar vond het toch wel even lekker. Na de thee en een sinaasappel ben ik weer snel verder gegaan. Het was warm genoeg om mijn mouwstukken en windvestje uit te doen. Het eerste gedeelte van de route, tot aan mijn stop, was vrij saai. Een lange rechte weg met heel af en toe een bocht. Het landschap bestond uit weilanden met bomen en wat bloemen. Af en toe zag je een haciënda met koeien, schapen of geiten in de weilanden. Wel hoorde ik vaak het geklepper van de vele ooievaars op hun nesten of ik zag ze vliegen ( die ooievaars dus) :razz: De Extremadura staat bekend om zijn vele ooievaars. Je ziet vaak een of meerdere nesten op de kerktorens, op schoorstenen, op elektriciteitspalen of in bomen.
Op een geven moment zag ik naast de weg een paar oude Romeinse grenspalen staan met daarbij een gedeelte van de originele heerbaan, soort kasseien. Dit al snel gevolgd door een heus Romeins bruggetje. Ik ben dan maar even van mijn weg afgegaan om er overheen te fietsen waar ik al snel mee stopte en besloot te lopen. Ik houd nml niet van fietsen op kasseien (mijn fiets ook niet) :wink: Ik vond het wel stoer om over zoiets ouds te lopen. Weer terug op de weg passeerde ik twee kastelen die naast elkaar stonden, de ene was dicht en van de andere kon je de tuin bezichtigen. Ik heb even op Dik gewacht die vlakbij was zo konden we gezellig samen kijken naar de mooie tuin van het kasteel. Naast het kasteel stond een bijgebouw met daarin een mooie zaal om feest in te geven, alleen jammer dat het zover weg is. :roll:
Na het bezichtigen van de kastelen fietste ik langs de rijstvelden. Weer eens wat anders om ze hier te zien i.p.v. in Thailand. Na 70 km kwam ik in Cáceres aan. Samen met Dik hebben we het oude ommuurde stadsdeel bekeken. Erg mooi en bijzonder een beetje het kleine zusje van Carcassonne. Bij het toeristenbureau, gevestigd in een van de oude gebouwen binnen de ommuurde stad, heb ik mijn 3de stempel gekregen alleen hebben ze vergeten om er de datum bij te zetten. :-| Aan het plein tegenover het ommuurde stadsdeel hebben we een salade gegeten.
Na de lunch weer lekker op de fiets alhoewel? Ik dacht dat het een rechte weg naar Trujillo was. Ja, op de kaart was hij bijna recht met net voor Trujillo wat bochten. In het echt was het continu heuvel op heuvel af er leek maar geen eind aan te komen. :doubt:
Inmiddels vind ik het niet meer zo erg om heuvels op en af te fietsen maar dan wel met wat afwisseling en die was hier dus ver te zoeken. Grote open vlakte met wat grasland en heel soms een boom. Op open vlaktes, zelfs die omhoog en omlaag gaan, waait het altijd zo ook hier. De enige afwisseling was dat ze naast de weg aan het werk waren met het aanleggen van een snelweg. Eindelijk kwam ik bij het bochtige gedeelte aan, daar waren de klimmen soms iets pittiger maar toch prettiger door de afwisseling die erin zat. Bovendien was het landschap er ook boeiender.
Net toen ik het bordje Trujillo zag gebeurde er wat mij betreft wel iets heel bijzonders. Ik had op dat moment mijn mp3 speler aanstaan, met daarop zo’n 6Gb aan allerlei soorten muziek. Ineens hoorde ik de Inca band zingen die we 2 jaar geleden in Peru hadden ontmoet en waar we een praatje mee hadden gemaakt omdat ze speciaal voor Kirsten, die jarig was, hadden gezongen. Zij zongen in dat liedje over Arequipa een van de belangrijkste steden in de tijd van de Inca’s. Nu wil het toeval dat Francisco Pizarro die voor de verovering op en de val van het Incarijk heeft gezorgd een conquistador uit Trujillo was. Om dan net als je zijn geboortestad binnenrijd afstammelingen van de Inca’s te horen zingen over hun geschiedenis en hun stad dan doet dat toch wel even raar aan. Ik was echt onder de indruk van het “toeval”. Heb ook echt gezegd “hé wat is dit nu, wat een raar toeval, hoe kan dat nu”, :?:
Ik heb zoveel liedjes op mijn mp3 en dan juist nu dit liedje, echt vreemd. :???:
Dik was inmiddels op zoek gegaan naar een hotel met garage of iets waar we de fietsen ‘s nachts in een afgesloten ruimte kwijt konden alleen waren die er niet zoveel. Hotels zat maar zonder garage en om nu de auto met 3 fietsen erin een nacht op straat te hebben staan zagen we niet zo zitten. Uiteindelijk vonden we een chique 4* hotel met garage wat maar 10 euro pppn duurder was dan het gewone simpele hostel met een garage voor alleen kleine auto’s. De keuze was dan ook snel gemaakt. Het hotel was ooit gesticht door 3 nonnen die er niet alleen de scepter zwaaiden over het klooster maar ook over een uitspanning voor de betere stand. Echt een ontzettend mooi ding. Het duurde wel even voor we de auto geparkeerd hadden want de garage was ongelooflijk smal en raar ingedeeld. Zo wisten we gelijk waarom er verder geen auto’s stonden. Nu ja 2 autootjes van een paar werkmannen.
Na een overheerlijk bad met jawel champagne :cool: zijn we in het hotel wat gaan eten. In een mooie langwerpige eetzaal met een gewelfd plafond waren we de enige 2 gasten beetje stil dus maar ook wel lachwekkend. De ober verveelde zich volgens ons dan ook behoorlijk. We kozen voor het 4 gangen menu met de specialiteiten van deze streek inclusief brood, water en glas wijn. Bij de Griek in Overijse ben je 2x duurder uit. Jaja ik zal jullie maar voor zijn, we zijn nu eenmaal Hollanders. :razz:
De volgende ochtend hebben we uitgeslapen en uitgebreid ontbeten. Daarna zijn we het stadje ingegaan en hebben het kasteel bezocht wat boven op de berg lag. Daar hebben we ongelooflijk veel lol gehad in de kapel. Hoort misschien niet maar ik zal zeggen waarom. Als je buiten staat zie je boven de ingang de raam van de kapel met daarvoor een Mariabeeld wat uitkijkt over het dal. Komen we dus in de kapel zeg ik voor de grap tegen Dik, “ook jammer dat je dat beeld niet van de voorkant kan zien, ze zouden het eigenlijk op zo’n draaiplateau moeten zetten”. Ik heb dat nog niet gezegd of ik zie op de muur een kastje met vrij vertaald de tekst, inworp 50 cent beeld draait rond. Ik er geld in gegooid en jawel daar draaide Maria enigszins krakend om met haar gezicht de kapel in. Wij vonden dat wel erg komisch vooral toen ze na een minuut nog krakender door draaide zodat ze weer naar buiten kon kijken waar ze natuurlijk meer zag dan die enkele toerist die de kapel inkwam. :lol:
Wat wij hier vaak zien is dat een hoop Mariabeelden een bruin gezicht hebben en een jurk aanhebben die wijd uitstaat. Hetzelfde zie je nml ook in Peru, een van onze gidsen raakte daar toen niet over uitgepraat. De Inca‘s hebben op die manier hun eigen geloof verweven met het katholieke. Wat inhield dat ze de Mariabeelden een bruine gezicht gaven en een wijde jurk die symbool stond voor hun berg.
Bij de toeristenbureau heb ik weer een stempel gehaald, dit keer wel met datum.
We hebben ‘s avonds op het oude stadsplein gegeten. Alleen viel bij mij het eten niet goed. Vooraf hadden we soort aardappelsoep met verschillende paddestoelen en even had ik het idee dat er iets niet goed was. Dat klopte waarschijnlijk ook wel want halverwege mijn vis hield ik het eten wel voor gezien en hoefde ook het dessert niet meer. Ook mijn water en wijn liet ik maar staan. :oops Hierna toch nog maar even mijn verhaal op de mail gezet wat ik al klaar had staan op mijn memoriestick en daarna terug naar het hotel en naar bed. De rest van de nacht heb ik kramp in mijn maag gehad en niet echt lekker geslapen. :sad:
We zullen wel zien hoe het fietsen verloopt de volgende dag. Dat horen jullie wel in de volgende aflevering.
Voor nu welterusten en tot schrijfs en een knuffel,
Astrid :wink: