Eerste 2 fietsdagen

Hallo lieve mensen,Dinsdag 6 mei,rustdag.

Op zaterdag 3 mei ben ik dan werkelijk begonnen aan mijn fietstocht die officieel de “Via de la Plata” heet en vertaald is als “de Zilverroute”. Een historische route die voor het grootste deel voert over een 2000 jaar oude Romeinse heerbaan en een belangrijke verbindingsweg vormde tussen Sevilla en het noorden van Spanje.
Door de ontdekking van het apostelgraf van Sint Jacob (Santiago) in het jaar 813 werd de Via de la Plata een belangrijke pelgrimsroute vanuit het zuiden naar de heilige stad Santiago de Compostela.
Vrijdag tijdens onze bezichtiging van Sevilla heb ik in de kathedraal mijn eerste stempel gekregen in mijn pelgrimspaspoort. Ik had het niet verwacht maar het bezorgde me toch even een kippenvelgevoel (slik slik). :shock:
Zo’n op het oog simpel stempeltje maakte dat mijn tocht ineens wel heel erg reëel werd. Sevilla is trouwens een erg mooie stad en eigenlijk te kort om in een dag te bekijken.
Zaterdagochtend ben ik vanuit het hotel naar de kathedraal gefietst om van daaruit te beginnen. Dik is heel lief :)meegefietst tot aan de rand van de stad vanaf dat moment was ik alleen. Sommige mensen vroegen me de afgelopen tijd of ik het niet erg vond om alleen te fietsen. Het antwoord is nee hoor, geen enkel probleem. Met meer is of kan het heel gezellig zijn maar soms is alleen, alleen zijn minder erg dan alleen zijn in een bestaande groep.
De 1ste etappe is van Sevilla naar El Real de la Jara. Het eerste gedeelte van de route was nogal saai met veel industrie en hier had ik nogal last van de smogvorming, wat een stank zeg en niet echt gezond om in te fietsen uch, kuch. :eek: Na zo’n 17 km begon het pas mooi te worden toen ik in de buurt van de Sierra Norte kwam. Eenmaal Burguillos (25/30km) voorbij ging ik mijn 1ste gebergte in en fietste voor een deel door het natuurpark van de Sierra Norte de Sevilla. In dit gebied maakte ik voor het eerst kennis met de Iberische zwijnen die dol zijn op de eikeltjes van de steeneik en die het vlees zijn speciale smaak geeft. De jamon is dan ook erg lekker! De varkens zijn inderdaad zwart alhoewel ik er ook een aantal heb gezien die bruin waren. Ze houden er alleen niet van dat je ze fotografeert. De 1ste keer dat ik dat probeerde liepen ze keihard knorrend weg. Later heb ik ze stiekem toch kunnen fotograferen. :lol:
In Castilblanco de los Arroyos hebben we thee gedronken en heb ik mijn banaan opgegeten. Om kwart voor drie kwam ik in El Real de la Jara aan einde van de 1ste etappe. :razz:
Daar hebben we op een bankje voor de kerk samen gepicknickt om vervolgens daarna in het café thee te gaan drinken. Eigenlijk was ik nog niet echt moe en we besloten dat ik door zou fietsen tot aan Calera de Leon het eind van de 2de etappe dat was nog een goeie 50km. Wel hebben we naar Spaanse gewoonte een siësta gehouden. De fiets even in de auto gelegd en deze in de schaduw onder een boom geparkeerd waarbij we alle twee even een dutje hebben gedaan. :roll: Om 5uur ben ik weer op de fiets gestapt en is Dik doorgereden om alvast een slaapplaats te zoeken in het dorpje. Dacht ik het eerste stuk al redelijk wat geklommen te hebben dat was niets vergeleken met het tweede gedeelte. Ik heb over de 2de etappe die 45 km bleek te zijn 3 ½ uur gefietst. In Caldera de Leon bleek ik deze dag uiteindelijk 4040m!! in totaal te hebben geklommen en dan vooral de laatste etappe. Wauw, hier was ik toch wel even stil van en vooral ook best moe. Niet slecht voor een beginnende klimmer. :biggrin: In totaal heb ik deze dag 141,1 km gefietst. Ik ben begonnen op 28m hoog en geëindigd op 752,7m.
We zaten in het enige hostel wat het plaatsje rijk en met vriendelijke mensen. Over de mensen in het dorp dachten we de volgende ochtend heel anders. Na een heerlijk bad hebben we in het hostel gegeten en voor het eerst de jamon van de streek geproefd.
De volgende ochtend, 4 mei, vroeg opgestaan zodat ik rond 7 uur kon vertrekken. Dat liep alleen wat anders dan gedacht. Eerst klopte het ontbijt al niet, dat zou in een plastic tas klaar staan. Het ontbijt stond wel klaar alleen niet in een plastic zak wat resulteerde in een stel uitgedroogde boterhammen, brr. :doubt:
Geen nood, ik had zelf als energievoorziening voor onderweg kruidkoek meegenomen hiermee heb ik al veel fietskilometers overleefd. Met een zeer groot stuk en 2 peren vormde dat mijn ontbijt. Terwijl ik mijn fiets uit het voorraadhok haalde kwam Dik vanaf de auto naar mij toegelopen met de mededeling dat ze onze fietsendrager hadden gestolen.
:mad: :evil: :???: :shock
Gelukkig hadden ze Diks en mijn andere fiets (die in de auto stonden) niet gejat waarschijnlijk omdat dan het alarm was afgegaan. De auto stond weliswaar op de parkeerplaats (doodlopend straatje) van het hotel maar dat zou door de bewoners/hotelgasten en de bewaker van het hotel zeker zijn gehoord. Hoe ze het gedaan hebben weten we niet want eigenlijk moet de achterklep van de auto open om hem er goed af te halen. Later ontdekten we dat onze bumper ontzet is. Dit gaf toch wel een flinke domper. Hierdoor liep mijn vertrek ineens anders dan gedacht. Dik moest nog even wat olie op de ketting doen en mijn gps standaard iets vaster zetten. Na wat heen en weer getreuzel rond 8 uur vertrokken. Om het dorp uit te komen en weer op de “grote” weg te komen moest ik de pittige klimmen van gister weer overdoen. Ik had ¾ gedaan toen ik Dik even moest bellen om nog wat gegevens door te nemen wat we door alle consternatie niet meer gedaan hadden. Tijdens het bellen ontdekte ik dat ik mijn helm vergeten was op te zetten, oei. :oops: Ik weer terug pfff, weer berg op en af, nu ja soms zit het mee soms tegen. Daarna was ik wel zo lui dat ik me door Dik weer naar hetzelfde punt liet brengen onder het mom van “ik moet de rest van de dag ook nog fietsen” (jaja ik hoor de reacties al). Om iedereen alvast de mond te snoeren. Ik weet dat als ik eenmaal zonder begeleiding fiets ik het dan alleen moet zien te redden, wat geen probleem is, want dan heb ik geen auto waar ze een fietsendrager van jatten en kan dan dus ook niet vergeten mijn helm uit de auto te halen. :lol: Oké nu jullie :wink:.
Ik had snel besloten om dit incident opzij te zetten en te genieten van mijn fietstocht. Iets wat ik voor de volle 100% doe, zelfs tijdens het klimmen. Het leuke daarvan is dat je weet dat je ook weer naar beneden gaat en vooral hier zijn het lekker lange afdalingen. Heerlijk om dan de wind langs je heen te voelen en te horen suizen. Ik wilde vandaag proberen om etappe 3 en 4 te doen samen zo’n 110/120 km. Heel even werd het genieten verstoord door een flinke regenwolk die gelukkig de andere kant opging en ik daar wel wat van meekreeg maar te weinig om mijn regenjas aan te doen. :doubt:
Het landschap wat ik hier onderweg tegenkwam was glooiend met grillige olijfbomen en steen en kurkeiken. Bij sommige olijfplantages hadden ze de grond al schoon van “onkruid” en bij andere plantages stond het vol met klaprozen. Ook onderweg kwam ik allerlei kleuren en vooral geurende bloemen, struiken en bomen tegen variërend van zachtgeel, zachtroze, lila, wit naar felgeel, felblauw, dieppaars. Dan die geur van de citrusbloesem, bremachtige struiken velden vol met kamille soms zelfs bedwelmend, echt geweldig. Daar fiets ik dus doorheen, hoe mooi kan iets zijn.:)
De plaatsjes die ik onderweg passeer of waar ik doorheen fiets (meestal met kasseitjes) zijn typisch Andalusisch. Meest witte huisjes met kleine ramen om de warmte zoveel mogelijk buiten te houden zomers. Kleine smalle straatjes waar soms amper een auto doorheen kan en al helemaal niet als ik er fiets. ;)
Want je leert hier snel je plaats op de weg in te nemen om niet omver of van de weg afgereden te worden. Dat word dan wel weer gerespecteerd. Soms word er wel getoeterd. Meest door vrachtwagens of bussen maar meer om te waarschuwen want ze rijden allemaal met een grote boog om me heen. Dat kun je bij ons meestal niet zeggen.
In Villafranca de los Barros (65km) hebben we wat gedronken en daarna het oude stadsdeel bewonderd. Met centraal gelegen een sfeervolle Plaza Mayor met fontein. De Nuestra Señora Del Valle is een schiterrende 16-eeuwse kerk waar we helaas niet in konden omdat daar net een dienst met communicantjes begon. In het witte kerkje even verderop was net een dienst klaar met de plechtige communie. Hier heb ik mijn tweede stempel gekregen. :D Hierna ben ik doorgefietst naar Almendralejo de hoofdstad van de Tierra de Barros en die bekend schijnt te staan om haar uitstekende cava met de naam Via de la Plata! De naam van mijn route, die cava wilde ik dus wel graag hebben. Helaas kwam ik daar op een zondag en dan zijn alle winkels dicht. :(
Hier zijn we gaan lunchen in het enige café wat open was, wel vaag voor een land waar ze ‘s middags warm eten. Eigenlijk was er nog een open maar daar werden we weggestuurd onder het mom van “dit is een privébijeenkomst”. Dit geloofden we niet echt gezien het feit dat de mensen op het terras anders vast wel gereageerd hadden als het een privéfeestje was geweest. Het zal wel door mijn fietskleding zijn gekomen dat is natuurlijk niet zo chique als een jurk of kostuum. :???: Hierna was het nog zo’n 30 km tot aan Mérida de hoofdstad van de Extremadura en eindpunt van mijn 4de etappe. In totaal deze dag 117,1 km gefietst en over het hele traject een goeie 800m heb geklommen.
Dik had alvast een hotel uitgezocht wat vlak bij het oude stadscentrum lag. Mérida wordt ook wel het Rome van Spanje genoemd, wat ons betreft klopt dat wel. Eigenlijk is het een groot openluchtmuseum van oude Romeinse gebouwen. We hebben weliswaar nog wat rondgelopen en bekeken maar om alles goed te kunnen bekijken heb je wel 2 dagen nodig. Heel even hebben we overwogen om nog een dag te blijven maar ik ga nog zoveel moois tegenkomen op mijn route dat we deze stad op de lijst toevoegen van graag nog eens te bezoeken.
Dit was het weer even. :razz:
Het verhaal van mijn derde fietsdag en rustdag komt eraan als ik weer internet heb.
Lieve zonnige groetjes en een knuffel,
Astrid