Zoek (soms lang) en gij zult vinden de juiste weg

Donderdag 8 september 17de fietsdag
Puenta la Reina is de eerste officiële etappeplaats aan de Camino de Santiago. Onderweg zal ik er nog vele passeren. De Camino in Spanje staat op de lijst van de Unesco als wereld erfgoed. Een aantal onderdelen daarvan worden in het kader van het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling door de Europese Unie gefinancierd. Bij alle plaatsen waar de Camino doorheen loopt staat vaak aangegeven wat er gefinancierd is/word. Varieert van de wandelpaden, de wegen die fietsers nemen, wegwijzers, aanplant van bomen etc.
Elke plaats die je passeert is supertrots op het feit dat ze aan de Camino liggen en zien er dan vaak beter uit dan de plaatsjes die erom heen liggen en waar je met de fiets soms wel doorheen komt. Ik toch aangezien ik soms wat van de route afwijk om de onverharde wegen als het even kan te vermijden.
Vanmorgen ben ik om half 8 vertrokken. Door de oude smalle straatjes verliet ik het stadje via de 900 jaar oude stenen boogbrug over de Rio Arga. Dit is een werkelijk schitterend authentiek en asymmetrisch stuk metselwerk. De brug werd in opdracht van koningin Doña Máyor, echtgenote van Sancho de Sterke, vervaardigd om de pelgrims een natte overtocht te besparen. Volgens het boekje: ga na de brug linksaf, dan rechtsaf, schuin oversteken een grindpad op om daarna via de voormalige hoofdweg N111 en een nieuwe kale parallelweg het dal van de Rio Arga met een stevige klim van 3 km te verlaten. Simpel toch? :)ik deed vervolgens braaf wat het boekje zei en alles klopte totdat ik uiteindelijk te voet zou moeten omdat de weg net voorbij een bocht ineens ophield en er zelfs geen pad was. :( Tja en dat leek me toch niet helemaal juist. Ik terug en zie voorbij de bocht op dat moment 2 mensen op een tandem die ook vertwijfeld om zich heen keken. Zei vroegen iets in voor mij bijna onverstaanbaar Engels, logisch want het bleek Iers te zijn. De man verstond ik nog wel redelijk maar wat die vrouw zei, echt daar kon ik geen touw aan vast knopen. :) Ik in mijn allerbeste Engels uitgelegd dat voorbij de bocht alleen struiken zijn. Wij terug het tunneltje onderdoor, zien we een tandem en 2 andere fietsers waarop een geanimeerd Frans, Spaans Engels gekakel volgde. Iedereen blij dat het aan het boekje lag en niet aan ons maar aan het feit dat ze overal aan de wegen aan het werk zijn en er dus constant veranderingen zijn. Terug op de rotonde hebben we na lang zoeken, dankzij een attente automobilist, de juiste weg gevonden. Twee wegen bij de rotonde brengen je naar de snelweg en een weg gaat terug naar het dorp. Op een van de wegen naar de snelweg was een afsplitsing die de juiste bleek te zijn. Dit was niet aangegeven temeer daar op de splitsing een bord stond verboden in te rijden. De oprit bleek afrit van de snelweg te zijn, vandaar dat bord. Pfff, hèhè gevonden, iedereen blij of de mensen op de tandem dat ook nog waren tijdens het klimmen met hun bepakking kan ik niet zeggen. Een beetje zoeken hoort er altijd wel bij maar wanneer dat direct ‘s morgens vroeg is wanneer je fris en fruitig aan je dagetappe begint vind ik dat toch minder leuk. Gelukkig kan ik al snel van het soms nog groene landschap genieten ondanks het feit dat het heuvelachtig is. Onderweg kom ik veel wijngaarden tegen die worden afgewisseld met graanvelden en weidlanden.
In Estella stop ik even om naar Santa Seprulco, het klooster, te kijken wat nu in gebruik is als revalidatie en verzorgingshuis. Er tegenover bevindt zich nog een oude pelgrimsbrug waarbij op de brug aan de zijkanten een soort traptreden zijn gemaakt. Iets verderop stonden Dik en Laura me al op te wachten met de bevoorrading. Hierna ging Laura weer mee en genoten we samen van de weidse vlaktes en strakblauwe hemel. In meer of mindere mate ook van de heuvels. Meer als we eraf gaan en minder wanneer we er tegenop moeten.
Logroño, de hoofdstad van de Rioja streek, fietsen we binnen via de oude stenen pelgrims brug over de Ebro. In het centrum stoppen we op het plein bij de Santa Maria de Palaçio die uit 13de eeuw stamt. We hebben net onze helm af wanneer twee oudere mannen naar mijn fiets kijken, op mijn GPS wijzen en vragen of ik daarmee de Camino doe. Wanneer ik bevestigd antwoord vinden ze dat wel grappig en zeggen constant “a, si, bueno, bueno”. Vervolgens komen er 3 jongens aan die ook al eens naar de fietsen kijken en vervolgens vragen wat of wij doen. Wanneer we vertellen dat ik de Camino doe en Laura sommige stukken meefiets vinden ze dat wel leuk. We leggen uit dat we een auto hebben voor de bagage, dat vinden ze zo ontzettend grappig. Wanneer duidelijk wordt dat ik op dat moment 77 km op de teller heb staan vallen ze bijna om van verbazing, maken een diepe buiging en wordt ik van drie kanten tegelijk op de schouders geklopt, handen geschud. Ik buig dan als dank ook maar voor hun aangezien zij toch ook de Camino fietsen. Hoe je het ook doet het is en blijft voor iedereen een prestatie. Dit zijn altijd leuke momenten om mee te maken. :)
Laura en ik strijken neer op het terrasje voor een drankje en als Dik aankomt gebruiken we er onze lunch. Hierna lopen we de stad in om bij de St. Jacob’s kerk een stempel te halen. Niet dus deze houd de Spaanse siësta tijd aan, gesloten van 12 uur tot 17.00 uur. Tja, dan zit er niets anders op dan verder te fietsen. Alhoewel…..de stad uit is volgens het boekje alleen maar te doen via een steile klim langs een zeer drukke en gevaarlijke weg, mm. Ik houd niet zo van druk en gevaarlijk en besluit dan ook dat Dik me met de auto naar de rand van de stad brengt zodat ik vandaar weer verder kan op de dan wel rustige N120.
In Navarette waar ik later doorheen fiets bestaat de eeuwenoude Jacobs traditie langer dan in Logroño waar je iets vaker van hoort. De monumentale kerk La Asunçion stamt uit de 16de eeuw. Navarette is vooral bekend vanwege zijn wijnen. Ik heb dat maar niet uitgeprobeerd dus daar kan ik niet van meespreken. Het fietst anders zo lastig daarna. :) Wanneer ik het stadje uitfiets kom ik langs de kant van de weg een hotel tegen met een groot grasveld aan de straatkant. Daar liggen de 3 jongens in die we vanmorgen tegen waren gekomen. Op mijn ola, veerden ze overeind en riepen dat ik er maar bij moest komen liggen. Daar heb ik maar wijselijk voor bedankt. Met een bueno camino en adios fietste ik verder de warmte in.
De weg ging verder gestaag omhoog door uitgestrekt en steeds droger wordend landschap. Op het moment dat ik dacht, eigenlijk heb ik niet veel zin en puf meer ging mijn telefoon. Dik wilde wel even weten waar ik zat. Na mijn uitleg besloten we om dan in Najéra te stoppen de plaats die ik net bijna binnenreed. Nu was het mijn beurt om hotel te zoeken want zij waren nog wat verder weg. Dit kostte me weinig moeite want nadat ik de aanvoerweg naar het centrum door was gefietst kwam ik op een pleintje uit waar een hotel aan lag, hoe simpel kan het soms zijn. :) Ze hadden kamers vrij en uiteindelijk ook voor 2 nachten. Ik had besloten om een rustdag te nemen want was wel moe na al dat klimmen van de afgelopen paar dagen. Nadat Dik en Laura gearriveerd waren en mijn spullen had ben ik lekker in bad gegaan. ‘s Avonds in het hotel gegeten wat nogal hectisch ging. Het meisje die de bestellingen opnam en rondbracht stond er alleen voor wat niet simpel was gezien het volk wat er zat. Na haar dienst in het restaurantgedeelte moest ze ook nog eens helpen de bar op te ruimen en bleek ze de volgende morgen ook al vroeg aanwezig te zijn voor het ontbijt om daarna bij te springen bij de schoonmaak van de kamers., arme kind.
Vrijdag 9 september rustdag
Vandaag weer eens lekker uitgeslapen. We zijn met zijn drietjes na het ontbijt het stadje op ons gemak gaan verkennen. Najéra was in de 10 de 11de eeuw de hoofdstad van een klein koninkrijk het latere Navarra. Het ligt tegen een prachtig roodbruine rotswand die vol zit met grotachtige openingen zoals in een gatenkaas. In het oude gedeelte van de stad staat de grote kloosterkerk Sta. Maria La Real die als vesting met een hoge muur en halfronde torens werd gebouwd. Een sage luid dat Garcia de 1ste van Najéra zijn jachtvalk terugvond in een grot, vreedzaam naast een patrijs aan de voet van een Madonna beeldje. De vorst liet daarop het klooster Sta Maria La Real bouwen met daarbij een herberg voor pelgrims en een mausoleum waar de koningen van Navarra begraven liggen. Indrukwekkende gebouw waar ze alles zeer mooi gerestaureerd hebben en hier en daar nog bezig zijn.
De rest van de dag heerlijk lui gedaan, wat in mijn dagboek gewerkt en mijn foto’s weer op orde gebracht.