verrassing )
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Astrid
18 September 2011 | Spanje, Santiago de Compostella
Maandag 12 september dag 23 en 20ste fietsdag
Hallo zoals jullie hierboven aan de plaatsnaam kunnen zien ben ik inmiddels in Santiago de Compostella aangekomen.Dit was afgelopen vrijdag de 16de september maar ik heb inmiddels al het een en ander gedaan voordat ik mijn reisverslag kon plaatsen. Hierbij alvast een deeltje van mijn laatste 4 spannende, fysieke en soms mentale zware dagen.
Zoals aan het eind van mijn vorige verslag al bleek was het ontbijt niet zo bijzonder als gehoopt. Een vette croissant, daar kun je echt niet op fietsen, en een stukje stokbrood met confituur, pech gehad, geef mij mijn eigen koek maar :). Jammer van deze late start waardoor je sneller last hebt van de warmte en de wind die tegen 11 uur op komt zetten en in de loop van de dag heviger wordt. We doorkruisen nog steeds de Tierra de Campos, een kaal licht glooiend landschap met soms een klein en stil bijna uitgestorven dorpje. Hier en daar staan een paar kleine boompjes langs de kant die zelfs voor wat schaduw zorgen. De N120 die we volgen was voor de aanleg van de snelweg een zeer drukke weg. Nu hebben we deze weg als fietser praktisch voor ons alleen. Wel zo fijn omdat we gebruik makend van het hele kleine schaduw wat er was links van de weg fietsten :).
In Sahagún zijn we even afgestapt. Dit stadje werd in de Codex omschreven als een rijke stad vanwege de vele handelaa uit heel Europa. In deze plaats spelen zich ook enkele legenden rond Karel de Grote af, die de route in die tijd met zijn dappere ridders beschermden. Een verhaal vertelt over het mirakel van de bloeiende lansen aan de oever van de Rio Cea. In de nacht vóór de slag tegen de Moren groeiden in de grond gestoken lansen uit tot jonge boompjes. Later bleek dat hun bezitters zouden sneuvelen, waaronder 40.00 christenen en milon, de vader van Roeland. Nu staan er langs de rivier toepasselijk vele populieren. In 1080 werd er een Benedictijner abdij gebouwd die uitgroeide tot de belangrijkste van Spanje. Er is alleen nog maar een kleine ruïne van over. Hiernaast staat de boog die de weg overspant, evenals de kerk San Tirso. In het centrum ligt de San Lorenzo en beide kerken zijn in Mudajarstijl gebouwd, brede vierkante torens van baksteen met smalle dichte bogen.
In een van de minidorpjes waar we doorheen kwamen had je nog erg veel huizen/huisjes die van leem zijn gemaakt en nog steeds op die manier worden onderhouden. Sommige worden zelfs geschilderd of zijn versierd met figuren. In een van deze plaatsjes hadden we onze door Dik klaar gemaakte lunch, mmm. Ik ben daarna weer alleen verder gegaan en kwam op een bepaald moment over een brug heen die volgens mij zo mee kan doen in een Indiana Jones film. De brug had een apart gedeelte voor wandelaars wat iets lager lag dan voor de auto’s en fietsers. De brug is voor een fietser die de ene kant opgaat en een auto die de andere kant opgaat wel smal, brr. Ik ben maar even gestopt en heb gewacht tot de auto voorbij was gereden, snel een paar foto’s gemaakt en gezien dat ik van die brug afkwam. Onderweg naar Léon kwam ik 2 keer langs een aparte kerk. De 1ste leek op een boerenschuur, de 2de was de Santa Maria in Mansilla de las Mulas maar waar ik helaas niet het beloofde kaarsje kon branden voor iemand die het op dit moment heel goed kan gebruiken. Wel een elektrische maar dat is niet echt vind ikzelf
Ik bleek uiteindelijk op de fiets sneller bij de kathedraal in Léon te zijn dan Dik en Laura met de auto:). Ik zat al op een terrasje heerlijk aan de thee toen zij er eindelijk aankwamen.
Afgezien van het feit dat ik het laatste stuk als een gek gefietst heb (gedreven door/voor iemand, zie alinea hierboven) is het wel zo eerlijk om even te vertellen dat ze de hele tijd aan het zoeken waren naar ons hotel, wat vlakbij de kathedraal moest liggen. Alleen bleek de straatnaam van ons hotel niet op de kaart te staan. Het toeristenbureau, eigenlijk gesloten, wilde wel helpen en gaf hun een kaart met ongeveer de plaats waar het hotel moest liggen. Op het terras hebben we ook nog even met een Amerikaan, die naast ons zat, zitten kletsen. Hij wilde ook nog weleens de camino doen maar wist niet of hem dat fysiek zou lukken vanwege een knieprobleem.
Samen liepen we naar ons hotel waar ik alvast ging douchen terwijl Dik met Laura de auto ergens vandaan moesten halen zodat die in de garage van het hotel kon staan. Dat was wel heel speciaal want om in de garage te komen moest de auto in een LIFT :) echt waar! Dit hadden we nog nooit gezien maar het was wel heel cool ;). Met het fietsenrek achter op de auto paste het ook maar net vertelde Dik. Ook hij beleefd dus heel wat onderweg.
Begin van de avond heb ik met Dik wat rondgelopen en een stempel opgehaald in de kathedraal en er wat rondgekeken. Laura was even iets anders aan het doen. Léon blijkt een stad te zijn die je niet zo een twee drie bekeken hebt. Echt geweldig wat een sfeer, wat een uitstraling, leuke straatjes en pleinen, mooie huizen, gezellige terrasjes, kortom alles wat je van een stad mag verwachten De sfeer lijkt erg veel op die in Barcelona en dat heeft niets te maken met een van de huizen van Gaudi of het mooie weer wat altijd een pluspunt is. Wij hebben in ieder geval al bedacht dat we hier een paar dagen naar toe gaan. Hetzij na deze fietsreis, hetzij later eens een keertje.
Hallo zoals jullie hierboven aan de plaatsnaam kunnen zien ben ik inmiddels in Santiago de Compostella aangekomen.Dit was afgelopen vrijdag de 16de september maar ik heb inmiddels al het een en ander gedaan voordat ik mijn reisverslag kon plaatsen. Hierbij alvast een deeltje van mijn laatste 4 spannende, fysieke en soms mentale zware dagen.
Zoals aan het eind van mijn vorige verslag al bleek was het ontbijt niet zo bijzonder als gehoopt. Een vette croissant, daar kun je echt niet op fietsen, en een stukje stokbrood met confituur, pech gehad, geef mij mijn eigen koek maar :). Jammer van deze late start waardoor je sneller last hebt van de warmte en de wind die tegen 11 uur op komt zetten en in de loop van de dag heviger wordt. We doorkruisen nog steeds de Tierra de Campos, een kaal licht glooiend landschap met soms een klein en stil bijna uitgestorven dorpje. Hier en daar staan een paar kleine boompjes langs de kant die zelfs voor wat schaduw zorgen. De N120 die we volgen was voor de aanleg van de snelweg een zeer drukke weg. Nu hebben we deze weg als fietser praktisch voor ons alleen. Wel zo fijn omdat we gebruik makend van het hele kleine schaduw wat er was links van de weg fietsten :).
In Sahagún zijn we even afgestapt. Dit stadje werd in de Codex omschreven als een rijke stad vanwege de vele handelaa uit heel Europa. In deze plaats spelen zich ook enkele legenden rond Karel de Grote af, die de route in die tijd met zijn dappere ridders beschermden. Een verhaal vertelt over het mirakel van de bloeiende lansen aan de oever van de Rio Cea. In de nacht vóór de slag tegen de Moren groeiden in de grond gestoken lansen uit tot jonge boompjes. Later bleek dat hun bezitters zouden sneuvelen, waaronder 40.00 christenen en milon, de vader van Roeland. Nu staan er langs de rivier toepasselijk vele populieren. In 1080 werd er een Benedictijner abdij gebouwd die uitgroeide tot de belangrijkste van Spanje. Er is alleen nog maar een kleine ruïne van over. Hiernaast staat de boog die de weg overspant, evenals de kerk San Tirso. In het centrum ligt de San Lorenzo en beide kerken zijn in Mudajarstijl gebouwd, brede vierkante torens van baksteen met smalle dichte bogen.
In een van de minidorpjes waar we doorheen kwamen had je nog erg veel huizen/huisjes die van leem zijn gemaakt en nog steeds op die manier worden onderhouden. Sommige worden zelfs geschilderd of zijn versierd met figuren. In een van deze plaatsjes hadden we onze door Dik klaar gemaakte lunch, mmm. Ik ben daarna weer alleen verder gegaan en kwam op een bepaald moment over een brug heen die volgens mij zo mee kan doen in een Indiana Jones film. De brug had een apart gedeelte voor wandelaars wat iets lager lag dan voor de auto’s en fietsers. De brug is voor een fietser die de ene kant opgaat en een auto die de andere kant opgaat wel smal, brr. Ik ben maar even gestopt en heb gewacht tot de auto voorbij was gereden, snel een paar foto’s gemaakt en gezien dat ik van die brug afkwam. Onderweg naar Léon kwam ik 2 keer langs een aparte kerk. De 1ste leek op een boerenschuur, de 2de was de Santa Maria in Mansilla de las Mulas maar waar ik helaas niet het beloofde kaarsje kon branden voor iemand die het op dit moment heel goed kan gebruiken. Wel een elektrische maar dat is niet echt vind ikzelf
Ik bleek uiteindelijk op de fiets sneller bij de kathedraal in Léon te zijn dan Dik en Laura met de auto:). Ik zat al op een terrasje heerlijk aan de thee toen zij er eindelijk aankwamen.
Afgezien van het feit dat ik het laatste stuk als een gek gefietst heb (gedreven door/voor iemand, zie alinea hierboven) is het wel zo eerlijk om even te vertellen dat ze de hele tijd aan het zoeken waren naar ons hotel, wat vlakbij de kathedraal moest liggen. Alleen bleek de straatnaam van ons hotel niet op de kaart te staan. Het toeristenbureau, eigenlijk gesloten, wilde wel helpen en gaf hun een kaart met ongeveer de plaats waar het hotel moest liggen. Op het terras hebben we ook nog even met een Amerikaan, die naast ons zat, zitten kletsen. Hij wilde ook nog weleens de camino doen maar wist niet of hem dat fysiek zou lukken vanwege een knieprobleem.
Samen liepen we naar ons hotel waar ik alvast ging douchen terwijl Dik met Laura de auto ergens vandaan moesten halen zodat die in de garage van het hotel kon staan. Dat was wel heel speciaal want om in de garage te komen moest de auto in een LIFT :) echt waar! Dit hadden we nog nooit gezien maar het was wel heel cool ;). Met het fietsenrek achter op de auto paste het ook maar net vertelde Dik. Ook hij beleefd dus heel wat onderweg.
Begin van de avond heb ik met Dik wat rondgelopen en een stempel opgehaald in de kathedraal en er wat rondgekeken. Laura was even iets anders aan het doen. Léon blijkt een stad te zijn die je niet zo een twee drie bekeken hebt. Echt geweldig wat een sfeer, wat een uitstraling, leuke straatjes en pleinen, mooie huizen, gezellige terrasjes, kortom alles wat je van een stad mag verwachten De sfeer lijkt erg veel op die in Barcelona en dat heeft niets te maken met een van de huizen van Gaudi of het mooie weer wat altijd een pluspunt is. Wij hebben in ieder geval al bedacht dat we hier een paar dagen naar toe gaan. Hetzij na deze fietsreis, hetzij later eens een keertje.
-
19 September 2011 - 05:01
Willemien:
hoi Astrid
weer leuke fotos hoor. en wat heb je al veel gefietst.
succes maar weer, groeten ook voor Dik en Laura,
will. -
19 September 2011 - 05:32
Ans:
Proficiat hey - je doet het toch maar meer eventjes - petje af Ans -
19 September 2011 - 08:28
Kirsten:
Hoi mams,
Gefeliciteerd! Super dat je het weer voor elkaar hebt gekregen :) Ben je gisteren nog naar de pelgrimsmis geweest? Alvast een goede terugreis gewenst
xxx, liefs -
19 September 2011 - 17:52
Gertie:
gefeliciteerd, je hebt het gehaald!
Ook knap dat het thuisfront je zo steunt!
Goede reis naar huis en tot zins/ bellens -
19 September 2011 - 19:44
Bénédicte:
Proficiat Astrid !
Steeds heel mooie foto's ! Geniet er van.
Groeten aan allemaal.
-
20 September 2011 - 05:41
Thea:
Geweldig Astrid!!!
Je hebt het maar weer gedaan zeg.
Ik ben trots op je!!
Thea
-
27 September 2011 - 16:23
Danny Cappittel:
Prachtige foto's om bij weg te dromen.....
Nog eens proficiat....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
