Voorproefje op de Pyreneeën

Dinsdag 6 september 15de fietsdag
In de ontbijtzaal stonden vanmorgen onze fietsen ons al ongeduldig op te wachten. :) We zijn vandaag weer samen vertrokken voor een “korte” (80km) laatste etappe van mijn tweede boekje. De laatste plaats van dit deel is St.Jean-Pied-de Port een historisch stadje en vanouds een belangrijke etappe en verzorgingsplaats van de Camino de Santiago.
We hebben erg genoten van de verscheidenheid van het landschap. Het ene moment fiets je langs velden met mais, zonnebloemen of grote kale vlaktes waar ze de oogst al van hebben binnen gehaald. Dan weer fiets je over brede of smalle weggetjes al dan niet bebost omhoog waardoor je telkens weer een ander mooi uitzicht hebt. Steeds vaker met de Pyreneeën op de achtergrond die mij soms wel laten denken, oeps kom ik daar echt wel overheen? Van de andere kant wordt de pas door erg veel fietsers overgestoken dus waarom zou het mij niet lukken. Bovendien heb ik mij tot nu toe in mijn fiets carrière nog door weinig bergen laten tegenhouden en ben ik overal fietsend in mijn eigen tempo boven gekomen. Oké, ik geef het toe, die helling van 22% heb ik inderdaad gelaten voor wat het was maar die is ook alleen maar voor de echte gekken. :)
In Musculdy, 1 km voor je aan de officiële 5 km lange klim naar de Col d’Osquich begint, moet je eerst een weliswaar kort maar stijl (10%) stukje omhoog fietsen. Gelukkig mag je daarna even lekker afdalen en bijkomen voordat je aan de klim begint. Leuke van de klim is dat je telkens een bordje tegenkomt waarop staat aangegeven hoever je bent en welk je percentage je te wachten staat. Het gemiddelde stijgingspercentage lag tussen de 4,5% en 7 %. Voor echte klimmers een eitje maar voor ons en met name ook voor Laura niet. Zij is na twee km (de eerste keer dat ze 7% had) even afgestapt om op adem te komen om daarna weer dapper verder te fietsen. Grote Chapaeu voor haar. Ik had tijdens de beklimming ineens een paar geiten die voor mijn fiets overstaken, wel lekker :) maar niet handig :( .Hierna volgde een heerlijke afdaling zonder al te lastige bochten zodat je lekker naar beneden kon suizen aan een gemiddelde van 54,5km/uur :) :):). Onderaan de berg hebben we nog na genietend van onze beklimming plus afdaling onze thee op gedronken en onze banaan en koek gegeten gelukkig nog niet wetend wat ons nog te wachten zou staan. Dachten we een beetje simpel, zo het klimwerk is gedaan voor vandaag nu nog even gauw de laatste 30km wegtrappen tot in St. Jean (etc). Zijn we daar lekker op tijd om wat rond te kijken en kunnen we in ons appartementje wat we de avond ervoor al geboekt hadden de lunch gebruiken.
Dat viel dus even tegen, het enige verschil met de Col d’Osquich zat hem hier in dat je dan weet dat je een col opfietst terwijl we nu “gewoon” omhoog moesten fietsen. Tja en dat je dan een paar heuvels tegenkomt die ook tussen de 3 en 5% zitten, och daar moet je dan ook maar even terugschakelen en gewoon doorfietsen. Conclusie: “nooit denken ik ben er bijna het lastigste hebben we gehad” . Onderweg een fietser aan een nieuwe binnenband geholpen die de pech had op een kort stuk 2 banden kapot te hebben. In het gehucht waar Laura en ik vandaan kwamen was niets de eerstvolgende stad was ons einddoel met op dat moment nog 15 of 20km te gaan. Dat is een eind wandelen met een kapotte fiets.
Aangekomen in St.Jean-Pied-de-Port heb je nog een klein klimmetje langs de citadel om bij de Porte St.Jacques aan te komen. Nadat Laura de laatste haarspeldbocht zag, die er erger uitzag dan hij was, hield ze het voor gezien en zei dat ik maar even alleen verder moest. Al snel zag ik de poort voor mij opdoemen. Aan de zijkant van de weg stond een grote groep toeristen op de stoep en net nadat ik de eerste daarvan passeerde werd er geroepen dat ik een pelgrim was (zagen ze aan mijn vlaggetje) en begonnen ze allemaal spontaan te klappen. Wauw, dit was voor mij een heus kippenvel moment en met een iel piepstemmetje kon ik nog net stamelend een “danke shön” uitbrengen. Zelfs nadat ik afgestapt was duurde het even voor ik mijn normale stem terughad om te vragen of iemand een foto van mij wilde maken met de poort erop en dat was niet vanwege het Duits. Een van de mensen op de schouder getikt en met mijn fototoestel in de hand begreep hij al snel wat ik wilde. Nadat hij de foto gemaakt had was ook mijn stem weer normaal en heb ik ze allemaal vriendelijk bedankt. :) Nadat ik wat was bekomen en had rondgekeken heb ik eerst Dik gebeld om te horen of hij al in de buurt was, hij had namelijk even wat boodschappen gedaan voor onze lunch, en daarna Laura zodat we gedrieën van hier uit het stadje in konden lopen. Wanneer je net de poort onderdoor bent kom je algauw uit bij een officieel ontvangstkantoor voor Pelgrims. Hier kun je terecht voor een stempel maar ook voor een paspoort wanneer je hier met je tocht wilt beginnen. De dame die mij hielp wilde ook graag weten waar ik vandaan kwam en van waaruit ik begonnen ben.
Door het stadje lopend zijn we een winkeltje binnen gegaan waar Laura een buff heeft gekocht. Kenners weten wat ik bedoel, het is een dunne lap stof die je als col of als muts kunt gebruiken voor onder je helm. Ik heb er een met een zonneklep en Dik heeft een paar wandelschoenen gekocht. Onze weg vervolgend kwamen we bij de kerk en de andere poort uit. Nadat we alles bekeken hadden gingen we, letterlijk, op zoek naar ons appartement. Uiteindelijk bleek het aan de rand van het stadje te liggen en was de wegwijzer maar van een kant te lezen. Aangekomen in ons appartement hebben we een heerlijke lunch met meloen, ham, druiven, kaas, een salade en heerlijk bruin brood gemaakt. Enige kleine minpuntje was dat we op dat moment pas bedachten dat een glaasje rosé erbij wel lekker was geweest. :)
Helaas bleek het beloofde internet alleen maar beschikbaar in de receptie te zijn ’s avonds van 17.00 tot 19.00 uur. Nadat Dik hier vragen over had gesteld heeft de receptie ook eens op de website gekeken en geconstateerd dat het er inderdaad stond maar ook dat de mogelijkheid om er een ontbijt te krijgen er juist weer niet op stond. Wel jammer, hierdoor kon ik mijn vorige verslag niet versturen.
’s Avonds hebben we vlakbij in de stad gegeten. Terug in het appartement de route van de volgende dag in mijn GPS gezet om daarna enigszins nerveus te gaan slapen vanwege de 18km lange beklimming naar de Puerto de Ibañeta.

Statistiek van boekje 2
Afstand: 839,5 km
Max. snelheid: 56,1 km/uur
Bewogen gemiddelde: 18,8 km/uur
Bewogen tijd: 44 uur 37 min
Tot stijging: 9879 meter
Aantal dagen:9