Lang leven het bestaan van regenkleding

Woensdag 24 augustus, 4de fietsdag.

Lennart heeft me deze morgen afgezet vlakbij het plaatsje waar ik gisteren gestopt was. Dat plaatsje heette Poivre. Ik vroeg me af zou het de paprika zijn of zouden ze de pepertjes bedoelen? Heet was het er in ieder geval niet, eerder aan de frisse kant. De aarzeling wel of geen regenbroek want ja het zag er toch goed uit, kwam me later toch duur te staan :)Met het idee dat het elke ochtend fris en bewolkt was, om dan later op de dag meer dan 30 graden te worden hoopte ik dat het vandaag ook wel zo zou zijn. Temeer daar de weersverwachting aangaf dat het zou kunnen gaan regen maar dat was maar paar %.
De eerste etappestop hadden we gepland in Troyes en bij goed weer zou ik dan net als gisteren ’s avonds weer een stuk fietsen. Dat liep dus toch een ietsje anders :). Na een goed half uur begon de lucht ineens toch wat meer te betrekken eigenlijk veel meer. De eerste regenspatjes begonnen te vallen, verdwenen gelukkig omdat de ik de andere kant op fietste. De vreugde daarover was van korte duur. Ondertussen had ik toch Lennart maar gebeld en gevraagd of ie al onderweg was zodat hij mij dan mijn regenbroek kon brengen. Omdat de regenspatjes ineens spetters werden snel mijn kleine regenjasje aangedaan. Tja, tegen de tijd dat Lennart bij mij was vertoonde mijn fietsbroek dezelfde tekenen als zou ik hem net uit een emmer met water had gehaald. Nat of drijfnat dat maakte in dit geval niet meer uit. Gelukkig lagen alle andere spullen in de auto dus gauw van broek gewisseld, thee gedronken, wat gegeten, regenbroek en echte regenjas aangetrokken en weer op weg.
De donderslag die ik na een minuut hoorde bleek gelukkig de enige te zijn want anders was ik gestopt en weer bij Lennart in de auto gaan zitten. Met regen fietsen “oké” maar niet met onweer.
Net voor Troyes hield het op met regenen. Bleef wel goed droog maar je wordt toch wel plakkerig van al die regenkleding dus zo kon ik tenminste lekker boos doen tegen de auto die op zijn dooie gemak de stoep achteruit af reed. De bijrijder gaf met zijn hand teken dat ik niet moest zeuren omdat ik met mijn vinger op mijn voorhoofd tikte. Bij het stoplicht, wat net op rood sprong, op het raampje getikt. Raampje ging open en in mijn beste Frans gevraagd of ze soms nog een patiënt nodig hadden om hun auto te vullen want het was namelijk een Ambulance!!! Antwoord van de bijrijdster, comprent pas en lachte maar eens naar de chauffeur! Tja, beetje omgekeerde wereld, rijden alle Franse auto’s,bussen, vrachtwagens met een grote boog om je heen dan zou je dat toch zeker mogen verwachten van een ambulance. Neen en hij had geen lichten of sirene aan. Ik vond het ongeval van Dik wel genoeg voor ons gezin.
Heb me maar gauw laten afleiden door de eerste bezienswaardigheid van Troyes waar ik langs kwam, namelijk het meest scheve huis van Frankrijk. Met scheef bedoel ik echt scheef, een gedeelte van de bovenverdieping is naar beneden gezakt (zie foto). Het huis is nog steeds bewoond hoe ze dat op de bovenverdieping doen weet ik ook niet. Misschien woont er een schipper die is wel wat gewent.:)
Hierna maar richting kathedraal gewandeld en mijn ogen uitgekeken aan alle mooie en minder mooie vakwerkhuizen. Ik dacht dat ze die alleen maar in Duitsland hadden. Wel zijn ze een stuk kleurrijker, veel okergeel, lichtblauw en terracotta echt prachtig. De straatjes en stoepen hebben dan weer erg veel kasseien dat fietst dan weer minder maar ja ik was toch al aan de wandel. Aangekomen op het plein bij de kathedraal ben ik het eerste het beste café-restaurant ingegaan. Daar ik niet wist hoe laat Lennart er zou zijn (zou wat later zijn want was iets vergeten in Chalon) heb ik maar vast wat te eten besteld en ondertussen een praatje gemaakt met de eigenaar en een vaste bezoeker van het café (als je weleens in een café komt dan weet je wat ik bedoel). Trouwens wel een erg leuk café voor de fietsclub want hebben er 11 soorten bier van de tap ( zie foto). Idee voor lang weekendje weg volgend seizoen :) :) ?
Na uurtje was Lennart ook daar en nadat ie wat gegeten eerst maar even gekeken waar naartoe ik zou fietsen omdat het al wat later was. Besloten om in Evry, dorpje waar ze wel hotel hadden te stoppen. Mijn fietst mocht ik bij het café laten staan zodat we op ons gemak de Kathedraal konden bezichtigen, ik heb er ook weer een stempel bij.
Tijdens het fietsen was het zonnetje weer heerlijk tevoorschijn gekomen en hoefde ik tenminste geen regenkleding meer aan. Genoten van de omgeving, en die heuvels och die horen erbij. Het enige verschil met thuis is dat ze er wellis waar constant zijn maar wat glooiender zijn, minder steile stukken hebben. Daar tegenover is het dan wel weer zo dat wanneer je boven bent en kunt genieten van het uitzicht en de afdaling de volgende heuvel alweer op je ligt te wachten. Heuvels zijn namelijk erg geduldig :) lopen nooit voor je weg.
Ik moest nog zo’n km of 10 naar ons eindpunt toen Lennart belde met een Frans nummer vanuit café met de mededeling dat hij vaak geen bereik had, vaag want ik had het dus wel. Vertelde ook dat het hotel vol zat en de andere opties, de gite een vakantiehuis bleek te zijn en verhuurd, de B&B ook vol zat en andere B&B’s of gesloten en vervallen waren of er werd niet open gedaan, mmm lastig. We besloten dat ie me dan maar op zou pikken zodat we een eind verder op konden gaan zoeken en me de volgende dag dan weer naar mijn stoppunt zou brengen. Prima plan alleen duurde het wel erg lang voor ik Lennart zag en zover zaten we niet uit elkaar. Ben toen op de splitsing waar ik naar Evry moest aan de kant van de weg gaan staan zodat ik hem zou zien mocht ie van een van de twee kanten afkomen en hij mij natuurlijk en geprobeerd om hem te bellen. Lukte dus niet terwijl het een grote praktisch open vlakte was.
Op een bepaald moment rijdt er voor de 3de keer een politiewagentje voorbij die mij dus ook voor de 3de keer zagen staan en toen maar bij mij stopte met de vraag of ik de weg kwijt was. Probeerde in het beetje Frans en hun zeer weinige Engels uit te leggen waarom ik daar stond toen ik ineens vanuit mijn ooghoek Lennart aan zag komen. Probleem opgelost, zei blij wij ook.:)Alles in de auto gestopt en op weg naar het volgende grote dorp wat nog weer een 10/15km verder lag. Ook dat was helaas vol, met mijn routekaart en onze hotelboekjes een paar alternatieven opgezocht en verschillende hotels gebeld. In Chablis, wat dus niet op mijn route lag, hadden ze bij de hotelketen Logis de France nog wel een kamer. Komen we daar aan en voordat we naar binnen lopen zien we rechts van ons naast ons hotel een groot Domein liggen met ook een hotel. Zeg ik voor de grap tja daar hadden we dus ook kunnen slapen. De dame van de receptie ging ons vaar naar onze kamer want we sliepen in het hoofdgebouw. Lopen we dus naar dat Domein toe.:)Tja daar loop je dan in je fietskloffie met je tikkende fietsschoenen over het marmer in de hal de trap op, geen lift je moet ergens op bezuinigen toch :). Wauwie eigenlijk boven ons dagelijks budget maar och voor die enkele keer kun je er dan maar beter van genieten dus heerlijk lang in bad gelegen. Ons netjes aangekleed en opgetut voor ons diner en ook daar maar heerlijk van genoten. Je kon kiezen uit menu, menu, menu etc. dus dan maar heel menu genomen wat dat de volgende dag zou geven zou ik dan wel weer zien. Tja en als je in de Chablis streek bent ze van het hotel hun eigen wijn maken, tja dan moet je natuurlijk ook dat uitproberen nietwaar :). Heerlijk maar wel veel gegeten want tussen onze eigen gerechten kreeg je ook telkens weer het een of andere hapje geserveerd. Er zat ook kaas bij ons dessert en die kaas lieten ze in hun eigen kelders rijpen. Tja en dan vragen ze je welke kaas je wilt terwijl ze alle kaas benoemen die ze op hun “karretje” hebben liggen. (Leonard als je nog kaas wilt weet ik een leuk adresje voor je :) Nadat de serveerster alles benoemd had was ik de eerste alweer vergeten dus koos ik maar datgene uit wat me wel lekker leek, de enige namen die ik onthouden had was de Chablis een gele romige kaas in een rond doosje (zoiets als de chaumes bij ons) en geitenkaas.
Zo kwam het dus dat ik ’s avonds geen verslag meer had gemaakt maar uiteraard wel nog mijn route omdat ik ineens van een hele andere kant naar Vezelay moest.
Eind goed al goed.