Apenijnen en op naar laatste deel

Hoi lieve mensen,
Zo hoor je niets en zo twee dagen achter elkaar. Ben aan het wachten op Kirsten die zo aankomt.Echt super zoals jullie meeleven. De laatste loodjes komen eraan.
Zaterdag 30 mei,
Het vertrek was wat later dan gepland omdat we mijn fietsspullen die nog bij René in de auto stonden in de auto van Leonard moesten zetten. Voor vandaag stond er een redelijk korte maar zware etappe op het programma. Mijn eerste kennismaking op de fiets met de Apennijnen. In de beschrijving staat dat het vriendelijke ronde vormen heeft met veel groen en prachtige vergezichten. Dat is ook allemaal wel zo maar evengoed zijn de beklimmingen behoorlijk pittig.:???: In het dal van de Zena stonden ontzettend veel Robinia’s (heb ik gevraagd) met crèmekleurige bloemtrossen die overheerlijk, beetje zoet, ruiken.:-o Je ziet ze hier eigenlijk overal wel staan zowel in tuinen als langs de kant van de weg. Na zo’n 14 km had ik een aantal stukken tussen de 7 en 10% :???: hierna wisselde het vals plat af met soms een hellinkje. Dat ging zo’n 40km door daarna een heerlijke afdaling van helaas maar 700m variërend van 5-13%.:smile: Gelukkig was het niet zo bloedheet meer, volgens de autothermometer zo’n 26/28º. Ongeveer halverwege had ik met Leonard afgesproken om daar even te pauzeren voordat ik naar de pas fietste. Hebben heerlijk in het zonnetje in het gras gezeten met een beker thee en uiteraard een banaan en plak koek. Zo kon ik het laatste stukje naar de top van de pas vol energie weer klimmen met percentages van 9-11%. De ver en uitzichten waren inderdaad erg mooi. :cool: Af en toe zag je dat een helling, door erosie waarschijnlijk, veranderde in een kale halfronde uitgesleten rots. Het was duidelijk een mooie zaterdag want de motorrijders waren massaal aanwezig niet altijd even prettig dat lawaai. :doubt:
Op de top, de Passo della Raticosa 968m hoog, aangekomen kon je het restaurant bijna niet zien door alle motors die daar stonden. :D Leonard en ik hebben daar een broodje gegeten in de tuin aan de achterkant. Daar was het eerst lekker rustig totdat een paar motorrijders daar ook kwamen zitten omdat daar in een gebouwtje een tv stond waarop motorraces waren.:???: Nu ja, ik had mijn broodje toch op en wilde toch weer verder. Nog even gauw een foto gemaakt en fietste daarna nog zo’n 13km op en neer met max 5%. Na de Passo della Futa op 902m mocht ik lekker aan de 5km lange afdaling beginnen :lol: naar Monte di Fò waar Leonard me al op stond te wachten. De fiets in de auto gedaan en vervolgens naar Mercatale gereden een klein dorpje net voorbij Florence waar we de komende dagen in een geweldige agriturismo slapen.:roll: Deze ken ik nog van een vakantie met Dik en Lennart. Betekend wel dat we morgen weer naar het eindpunt van vandaag moeten rijden maar dat kwam nu eenmaal door omstandigheden zo uit. Ik heb 74,02 km gereden en 1328m geklommen. Morgen begin ik aan de laatste etappe van deel 2 wauw.:biggrin:
Deze avond hebben we in de plaatselijke “kantine”gegeten. Een hele belevenis maar wel leuk om al die mensen te zien waar we van alles bij bedachten. Dat deden ze waarschijnlijk ook wel van ons. :wink: Het eten was simpel maar lekker en voedzaam. De koffie hebben we, zoals iedereen hier, in het plaatselijke café gebruikt.:smile: Daarna terug naar onze kamer en eens lekker lang en op tijd gaan slapen.
Zondag 31 mei
In mijn herinnering was het ontbijt hier erg lekker en uitgebreid dus daar verheugde ik me wel op evenals Leonard die graag het liefst veel maar vooral ook lekker eet. Nu ik had niet overdreven vond ie dus dat kon al niet meer stuk deze dag ondanks de buien die voorspeld werden. Alleen kun je pas vanaf 8 uur ontbijten maar aangezien vandaag weer een korte etappe was maakte dat niet zo veel uit. Na ons uitgebreide ontbijt zijn we weer in de auto gestapt en naar het eindpunt van gisteren gereden. Helaas met minder mooi weer.:sad: Het begon inderdaad wat te miezeren waar ik niet echt blij mee was omdat we zo gauw mijn spatbord niet konden vinden wat toch al snel voor meer nattigheid zorgt. Ook was ik mijn regenbroek in het hotel vergeten, niet echt slim. :doubt: Door de miezer was de weg ook wat gladder waardoor ik toch minder hard naar beneden durfde dan anders. Ik was net in Borgo S. Lorenzo, net voordat ik op de helft was, toch mijn regenjasje aan het aandoen toen het ineens begon te gieten. Leonard maar eens gebeld om te vragen waar hij zat want het regende me toch wel heel erg hard, gelukkig stond ik net onder een afdakje. Hij was juist op weg hier naar toe en we spraken daarom maar af om onze lunchpauze hier te houden omdat ik toch tegenover een café restaurant stond. Ach ja, timing heet zoiets.:wink: Het café bleek uiteindelijk geen eten te serveren maar het restaurant ernaast wel alhoewel het even duurde voordat we iets hadden wat ze wel maakten want dat was minder simpel. Uiteindelijk toch een spaghetti kunnen eten met thee, vage combinatie maar we hoefden geen wijn en wilden iets warms.
Na een uur was het toch weer aardig droog en ik heb toen het laatste stuk geklommen van deze etappe om vervolgens weer veel af te dalen naar Fiesole een dorpje aangrenzend aan Florence. Daar stond ik net bij een bushalte stil om Leonard te bellen waar hij was toen Leonard er net aankwam rijden. :wink: Fietsje weer in de auto, oude deken op de stoel want ik was toch wel wat nat van de miezerregen, en happy terug naar onze agriturismo. Joepieeeee alweer een boekje uit op naar het laatste deel. :wink: :biggrin:
Ik heb in totaal van dit boekje 789 km gefietst en heb 6724m geklommen wat ik best veel vind. Mijn max.snelheid was 59,5km, ik denk dat als het niet geregend had die iets hoger had gelegen. :biggrin:
’s Avonds zijn we in Greve in Chianti in ons (Dik, Lennart en mijn) favoriete restaurantje eigenlijk een enoteca gaan eten. Net als vorig jaar was het er weer overheerlijk net als het dessert, warme chocoladecake die als je er een stuk afhaalt er dan van die lekkere warme chocola uitloopt ,mmmmmm. :roll: Heerlijk wijntje erbij en we hebben de rest van de fles mee naar huis genomen want ik heb morgen weer een zware etappe en Leonard moet nog terugrijden naar onze slaapplek.
Maandag 1juni,
Eerste etappe van het laatste deel naar Rome en zoals ook hier geld de laatste loodjes zijn het zwaarst of het venijn zit in de staart. Net als de allereerste etappe zat het weer ook nu niet mee. Alle etappes die ik nu nog moet doen zijn klimetappes, in meer of iets mindere mate, pfff. :roll: Vandaag zat het weer in ieder geval al niet erg mee. Hier zijn ze er, na een lange periode van droogte, wel erg blij mee. Vooral nu de olijfbomen in volle bloei staan en tja dat snap ik wel maar prettig is anders. Eigenlijk moest ik tot aan Castellina in Chianti zo’n 17 km voor Siena, praktisch de hele tijd klimmen. De klimmen varieerden van continu vals plat, soms wat naar beneden tot stukken tussen de 8 en 11%. Af en toe was het wat gemakkelijker en had ik “maar” tussen de 5 en 8% wat dan al prettiger is dan daarboven. :wink:
Geef mij maar een berg waar je constant moet klimmen, dat ligt me duidelijk beter dan dat op en neer gedoe wat je hier tegenkomt. Net als je weer even lekker omlaag mag moet je alweer aan je volgende klim(metje) beginnen. Gelukkig had ik vandaag mijn kuiten en rug goed ingesmeerd met een warme balsem want ik moest direct na 5/10min al aan de bak met een korte klim van 11%. Na een km of 20 heb ik toch mijn regenjasje en regenbroek maar aangedaan, het regende niet echt hard maar aangezien het een etappe van een goeie 70km was leek me het verstandiger om het wel te doen om niet kletsnat aan te komen. :neutral: Na zo’n 35km klimmen stond Leonard me op te wachten met een heerlijke beker thee en een banaan, het blijft een lekker drankje voor onderweg. Ook maar even een isostarreep opgegeten voor de extra energie. Dit keer onderweg niet heel veel foto’s gemaakt door al dat geklim. Vervolgens afgesproken dat we elkaar in Siena weer zouden treffen. Het laatste stuk ging me toch sneller en gemakkelijker af dan ik had gedacht. Na de pauze nog heel even geaarzeld of ik mijn regenkleding uit zou doen maar dat vond ik teveel werk. Dat was maar goed ook want uiteindelijk begon het voor Siena dan toch met vlagen gewoner te regenen. De laatste 200m naar Siena had een stijging van 14% pff, :doubt:, eigenlijk had ik daar echt geen zin meer in maar toen kwam er net een auto voorbij. Toen had ik toch zoiets van, tja dan worstel ik nog maar even verder omhoog, ik kan toch moeilijk met een racefiets gaan afstappen. ;) Boven aangekomen toch eerst behoorlijk uitgeblazen voor ik de trappers weer in beweging kon zetten. In Siena zelf mocht je in de binnenstad niet fietsen, wat trouwens toch niet kon door alle toeristen die er “vertwijfeld” rondliepen want het had opgehouden met zachtjes regenen.:cry:
Met Leonard bij de Duomo afgesproken omdat ik daar een stempeltje wilde halen maar toen ik de enorme rij zag heb ik er van afgezien en ben toen het eerste het beste rijksgebouw, er hingen allemaal vlaggen aan, binnengelopen om een stempel te halen. Dat bleek het politiebureau te zijn :razz:. Wel grappig, de agent wist niet zeker of hij wel een stempel mocht zetten maar toen ik zei dat alle overheidsdiensten dat mochten en een agente ongeveer hetzelfde zei deed hij dat dan maar. Weer eens wat anders dan een bekeuring, vind het wel leuk.:biggrin:
Hierna zijn we op zoek gegaan waar we wat konden eten en waar ik mijn fiets makkelijk kwijt kon. Gelukkig kon dat in een van de zijstraatjes, alhoewel er eerst een restaurant was wat zei dat ze gesloten waren terwijl er nog volop gegeten werd. Maar ja, ik zag er natuurlijk wat meer als een verzopen katje uit met mijn regenbroek en jas en mijn fietshelm nog op. :???: Na een pot thee en een overheerlijk brood“je” durf ik niet te zeggen zo groot, zijn we maar naar de auto gelopen want ik had het koud en het net als Leonard wel gehad met die regen. Eigenlijk zouden we nog in San Grimignano stoppen bij de wereldkampioen ijsmaker maar daar hadden we beiden geen zin meer in en dat zegt toch heel wat.:doubt: Bewaar ik wel voor morgen met Kirsten die vanavond met Bas een flatgenoot van haar, komt als laatste hulptroep. Leonard heeft me bij hotel afgezet en is daarna weer naar het vliegveld vertrokken zodat hij vroeg kan gaan slapen want die vertrekt vannacht om 6uur alweer naar Nederland zodat ie op tijd is op zijn werk, wat gelukkig vlakbij Schiphol ligt. Zo kan ik vanavond dus mijn verhaal maken en de route voorbereiden voor overmorgen want morgen heb ik een rustdag, lekker uitslapen, naar onze wijnmeneer om weer het een en ander te proeven en te bestellen en uiteraard mijn ijsje eten. :razz::roll:
Wens ik jullie allemaal weer het allerbeste vanuit een nat Toscane :oops: en een goeie werkweek.
Liefs,
Astrid